വല

ഒരു

പത്ത് രൂപ തരൂ

ജീവിക്കണമെങ്കില്‍

ഒരു പരസ്യം കൊടുക്കേണ്ടത്

അനിവര്യമാണ്

അവരെല്ലാം

നാല്‍ക്കവലകളില്‍

വലിയ ബോര്‍ഡുകള്‍

തൂക്കിക്കഴിഞ്ഞു

ചുറ്റും വലവിരിക്കാതെ

ഈ ശരീരം വിറ്റഴിക്കാനാവില്ല.

തുടുത്ത രണ്ട് മുലകള്‍

തടിച്ച് വീര്‍ത്ത തുടകള്‍

വെളുവെളുത്ത മണമുള്ള ശരീരം

വിലപറയുന്നില്ല

വേണമെങ്കില്‍ ഒന്നെടുത്താല്‍

മൂന്നെണ്ണം വെറുതെ.

ആഗോള കുത്തൊഴുക്കില്‍

ആസിയാന്‍ കരാറുകളില്‍

ഒരു പുതിയ പരസ്യവാചകത്തിനായ്

ഞാന്‍ എന്റെ നഗ്നമാക്കിയ ശരീരം

ഈ വഴിയോരത്ത് തൂക്കുന്നു.

****
സമകാലിക കവിതയില്‍ വായിക്കുക

http://samakaalikakavitha.blogspot.com/